Terwijl het buiten behoorlijk stormt, de wolken aan de hemel razendsnel voorbij trekken en de vogels moeite hebben om enigszins hun gewilde richting op te vliegen, gaat het leven door. De magie van de aanwezigheid van die lieve oude man, die ruim twee weken geleden ons land aandeed, is ineens verdwenen. Alsof hij opgelost is in de mist. De aanloop naar de aankomst brengt, naast die tegenwoordig onophoudelijke discussies over Piet, een gevoel van spanning met zich mee. Ik ben al wat jaartjes geen kind meer, maar ik heb er deze tijd totaal geen moeite mee weer even in de huid van dat kind te kruipen. Heerlijk om zo af en toe naar het Sinterklaas Journaal te zappen in plaats van te kijken naar al die ellende op het ‘grote mensen journaal’. De grootste zorg die het Sinterklaas Journaal je geeft, is of de cadeautjes wel allemaal op tijd op het juiste adres bezorgd worden. En hoe groot die zorg ook is; het leuke van dit Journaal is dat het altijd goed afloopt. Hoe lekker is dat? Gisteren was het dan zover; pakjesavond. Als volwassene denk ik op 5 december altijd weer even terug aan hoe ik als kind helemaal in de magie van het Sintfeest zat. Zou Sint wel komen? En hoe laat dan precies? Met natte haartjes en pyjama aan zo hard mogelijk Sinterklaasliedjes zingen, zodat Piet dat buiten zou moeten kunnen horen. Net zolang zingen totdat de pepernoten tegen de deur aan kletterden en er naast de voordeur een zak met cadeautjes stond. En dan afwachten of Sint mijn verlanglijstje wel goed had gelezen. Of die pop met dat zelfgroeiende haar er dit keer bij zat. Of die tekendoos die ik zo graag wilde. Maar wat er uiteindelijk ook in de zak zat; de avond zelf vond ik magisch. Nog hyper van alle cadeautjes en spanning lag ik vervolgens in bed na te denken over welk cadeautje ik de volgende dag mee naar school zou nemen om aan mijn klasgenootjes te laten zien. Een lastige keuze, want wat vond ik nou het allerleukste? Die ochtend was het dan nog even leuk om na te praten over het heerlijke avondje en dan was de magie plotseling weer ver weg. Alsof de spanningen van de weken ervoor nergens voor nodig waren geweest.

Nu is het dan weer the day after. De Sint is nergens meer te bekennen. Ik heb geen cadeaus om mee naar school te nemen. Vanavond geen goed nieuws journaal. De magie genadeloos weggetoverd. En terwijl de wolken in sneltreinvaart overdrijven, wil ik maar één ding; Kerstmuziek luisteren, Op naar ‘the most wonderful time of the year’! Sorry Sint, in november 2016 sta jij weer op nummer één van mijn verlanglijstje.