Een fris ruikend parfum dringt mijn neus binnen. Het is een geur die me de ogen doet openen. Want al half slapend op een strandbedje aan zee maakt het me nieuwsgierig.
En daar loopt – of eigenlijk paradeert – ze dan; een slanke blonde jongedame. Haar lichaam is gehuld in een doorschijnende witte overslagjurk, die perfect wappert in het zeebriesje dat er staat. Aan de voorkant hangen lange goudkleurige kettingen om haar hals. Haar nagels zijn lang en rood gelakt, haar ogen liggen verscholen achter een dure zonnebril en op haar hoofd draagt ze een gigantische zonnehoed.
De schoonheid draagt in haar rechterhand een paar rode espadrilles met hoge hak alsof het een handtas betreft en haar linkerhand omklemt een beker met koffie. Haar pink houdt ze hierbij sierlijk omhoog.
Ze lijkt zo van de catwalk te zijn doorgelopen naar dit strand.

Perfectie
Bij de nog lege strandbedjes voor me blijft de schone dame stil staan. Haar beker plaatst ze behoedzaam op het tafeltje tussen twee bedjes in. Haar witte overslagjurk drapeert ze om het haakje aan de parasol. De zwemkleding die ze eronder draagt zou een net met mandarijnen jaloers maken. Tussen haar goudkleurige bikinitop en -broekje zit een netwerk aan touwtjes, die perfect symmetrisch over haar huid gespannen zijn.

Ik kan het niet helpen dat mijn ogen blijven hangen bij zoveel perfectie. Perfectie op een Grieks strandje dat nota bene aan een all-inclusive hotel grenst en het grootste deel van de dag bezocht wordt door forse Russen of -net als ik – ouders met kinderen, die hier genieten van de kalme zee.
De zweetdruppeltjes staan op mijn voorhoofd, mijn haar draag ik vastgebonden uit mijn gezicht en de zandkorrels plakken werkelijk overal tegen me aan. Nee, het strand is voor mij zeker niet dé plek om er perfect uit te zien.

Beschermlaagje
Enigszins onder de indruk blijf ik haar dus volgen en tegelijkertijd ruik ik nog steeds dat weldadige parfum.
Ze staat zelfverzekerd in het zand te staren over het water. Het verbaast me dat ze überhaupt zandkorrels aan haar gemanicuurde voeten kan verdragen, maar niet veel later ligt ze toch ook in de zee. Met een snorkeluitrusting.
Wanneer ze even later weer richting het strand komt, gooit ze haar lange haren naar achteren, trekt ze de gouden touwtjes van haar bikini-net nog even recht en neemt ze plaats op haar strandbed.
Geen uitgelopen make-up te bekennen, geen afdrukken van lijnen door de duikbril, geen last van een droge huid door het zout uit de zee. Het is alsof er een beschermend laagje zit tussen haar en de werkelijkheid.

Ik bedenk me dat dit misschien het toonbeeld is van perfectie. Een bestaande versie van een gefotoshopt model uit een tijdschrift. En dat op zo’n plek als het strand. Ik vind het knap. Net als haar partner die haar aan de haak heeft geslagen. Hij ligt naast haar. Inclusief bierbuik, te kleine zwembroek, zweetdruppels op zijn voorhoofd en onverzorgde baard. Hij maakt het plaatje helemaal perfect. Perfect in balans.