Als ik mijn ogen open, zie ik de eerste zonnestralen de kamer in schijnen. Een mooie dag voor een zomerse jurk. Ik pak er enthousiast één uit de kast, maar dan valt mijn oog op een vlek. Lichtkleurig weliswaar, maar hij zit er wel. Ik kijk er nog een keer naar en besluit dan dat het wel meevalt. Hup, over mijn hoofd die jurk en gaan. Mijn gang vervolgt naar de keuken. Ik pak een glas van het aanrecht. Een glas waar ik gisteren nog wijn uit dronk, maar ach, daar kan vandaag weer prima water in. Daarna loop ik door naar de badkamer, waar ik met een nonchalant staartje zo klaar ben met mijn haar.

Andere wereld
De afgelopen weken was ik in een andere wereld. Letterlijk; ik was namelijk op vakantie. Maar figuurlijk onderging mijn ikje ook een metamorfose. Waar ik thuis een kledingstuk met een vlek meteen in de wasmand laat verdwijnen, vind ik dat op vakantie een stuk minder erg. Komt een shirt toch wat meer gekreukt uit mijn koffer dan gewenst? Jammer dan. So be it. Ten eerste heb ik geen strijkijzer in de buurt en ten tweede; ik heb geen zin om me daar druk over te maken. Het is goed zoals het is.
En eerlijk gezegd; dat geldt eigenlijk voor alles in de afgelopen weken.

Ook als dat betekent dat manlief op de eerste vakantiedag (een zondag) een berg af gaat fietsen naar het volgende stadje, omdat daar mogelijk wel een supermarkt open is. Bij ons in het dorp houden ze namelijk nog ‘Sonntagsruhe’ en navraag bij de lokale bevolking over openingstijden in een andere plek levert geen antwoord op. Dus dan maar gewoon proberen. De afdaling blijkt best een uitdaging (lees; erg stijl), maar uiteindelijk bereikt manlief het plaatsje. Waar al snel blijkt dat alles daar ook in Sonntagsruhe ist. Dat is balen. Een beetje jammer dat we geen spullen voor een fatsoenlijk ontbijt kunnen inslaan en nog geen biertjes koud kunnen laten worden in de koelkast van ons appartement. Maar we hebben het ermee te doen. Uit eten gaan, is ook geen vervelende optie en een drankje scoren we ook vast wel ergens.

Vakantie; het is een magisch iets. Het verandert mijn wereld in alle opzichten. En waarom? Omdat het woord gelijk staat aan ontspanning. Aan alles loslaten en op me af laten komen zoals het komt. Zet me in een andere wereld en ik pas me aan. Waarom?
Omdat ik dat wil. Heerlijk om andere mensen en hun cultuur te leren kennen door hun taal proberen te spreken.
Of omdat dat moet. Je kunt bijvoorbeeld geen verzekering afsluiten die een vakantielange zongarantie afgeeft. Regent het? Dan word ik nat. Is de berg net iets steiler dan ik had verwacht? Dan heb ik het zwaar, maar die top ga ik bereiken. Is de keuken van ons appartement uitgerust met lage plafonds? Dan stoot ik mijn hoofd wat extra.

Luxeprobleem
En misschien is dat het ook wel. Thuis heb ik gewoonweg meer opties. Zoveel keuzes, zoveel mogelijkheden, die ik op vakantie niet heb. Thuis heb ik een luxeprobleem. Wil ik schoon servies? De afwasmachine draait terwijl ik wacht. Mis ik een ingrediënt voor een gerecht waar ik die dag zin in heb? Er is in de buurt altijd wel een supermarkt open. Weet ik de weg niet? Mijn telefoon wijst me de weg. En is het weer minder goed dan ik had verwacht? Dan stap ik in de auto in plaats van op de fiets.

En nu ben ik dus weer thuis. Met een luxeprobleem. Ik had me in de vakantie nog zo voorgenomen om thuis ook wat makkelijker te zijn. Om rommel niet meteen op te ruimen of me druk te maken om een drupje regen. Net als dat ik elke vakantie doe.
Maar die jurk met die vlek; die verdween eenmaal thuis toch in de wasmand. En mijn e-mail? Die wordt nu gewoon weer elk uur even gecheckt.
De eerste dag na onze thuiskomst was een zondag. Het eerste waar ik me die middag bevond, was de supermarkt.
Pffff…..Luxe…luxe…luxe….wanneer mag ik weer op vakantie?