Op stap zijn met een kind is niet altijd een feest, dat moet gezegd. Maar over het algemeen kan ik zeggen dat het mijn kijk op mensen vooral in positieve zin veranderd heeft.
Ik ben er namelijk achter gekomen dat er mensen bestaan, die net even het verschil maken. Mensen die een glimlach op hun serieuze (kassa)gezicht toveren, omdat mijn dochter met haar nieuwsgierige blik kijkt wat er gebeurt als ze haar speelgoed-visje op de boodschappenband legt. Mensen die plotseling over geduld blijken te beschikken als dochterlief besluit stil te gaan staan bij de uitgang van een winkel en dus de weg verspert. Mensen die spontaan een gesprek beginnen als mijn meisje spontaan een dansje doet op straat of op het terras.

Toverstafje
Het zijn geen toevalstreffers. Het is inmiddels een dagelijks terugkerend ritueel geworden. Alsof ik met mijn dochter een toverstafje bij me draag die een glimlach op mensen hun gezicht laat verschijnen.

Of het nu de stewardess met de strakke blik is, die middenin haar volle werkschema een presentje brengt en uitgebreid de tijd neemt voor een praatje met en over onze dochter. Of de oma die met haar kleinkind even verderop zit op de kinderboerderij, die spontaan lachend meegaat in het spel van ijsjes maken dat dochterlief speelt.
Of de medewerker van de groente- en fruitafdeling van onze buurtsuper. Nog nauwelijks heeft hij ons in het vizier als hij steevast op vriendelijke toon vraagt of dochter een banaantje mag. En daarbij ook niet moeilijk doet over het (onder mijn protest overigens) opentrekken van een nieuwe zak appels als dochter die dag toevallig trek heeft in een appel.
Het maakt niet uit. De betovering werkt zodra zij een stap buiten de deur zet.

Bonusmateriaal
Het leuke vind ik dat het allemaal mensen zijn die ik normaal niet zou hebben zien lachen, niet zou hebben gesproken of niet zou hebben gezien. Omdat ze opgaan in de haast van de dag, van het leven. Of….omdat ik zelf opging in de haast. Het moet gezegd; een kind vertraagt je leven. Alles gaat allemaal net iets langzamer dan gepland. Of eigenlijk weet ik inmiddels dat plannen maken soms helemaal niet werkt.
Het is de magie van het moederschap. Typisch bonusmateriaal. Gratis en voor niks. En ik draag dat toverstafje voorlopig nog met alle liefde heel dicht bij me.