“Beleef het nu en vergeet het nooit meer….” De tekst staat in vetgedrukte letters op mijn computerscherm. Erboven een immens grote leeuwenkop. De gele achtergrond maakt het aandachttrekkende plaatje compleet.

Ik ben een mail aan het typen, maar rechts in mijn scherm gebeuren er hele andere dingen. Ik word getipt over de musical The Lion King, wat dus een onvergetelijke belevenis schijnt te zijn. Bij de volgende muisklik word ik nog even herinnerd aan mijn zoekopdracht van gisteren naar een goede ladyshave en als klap op de vuurpijl verschijnt er twee mails later een invulformulier waarop gevraagd wordt naar mijn geboortedatum en naar het feit of ik de laatste twee jaar gerookt heb. Schijnbaar nodig om mij een passende aanbieding te doen voor een overlijdensrisicoverzekering.

Kruisjes
Even mailen. Een nieuws-artikel lezen. Of even Buienradar checken. Het kan allemaal niet meer zonder gestoord te worden. Gestoord door al die flikkerende reclame-items in mijn scherm. Inmiddels went mijn brein eraan en weten mijn ogen steeds beter de juiste info te filteren, maar het vervelende is; dat weten die adverteerders ook. Dus die vinden steeds weer nieuwe manieren om me te achtervolgen met hun onvergetelijke gebeurtenissen of in hun ogen niet te missen aanbiedingen.
Zo popt er bij het lezen van een interessant artikel ineens een advertentie van spotgoedkope vliegtickets op. Dat alleen maar weggaat als je op het kruisje klikt. Maar zelfs die kruisjes zijn tegenwoordig zo goed weggemoffeld, dat je ogen verplicht worden de advertentie in zijn geheel uitgebreid te bekijken.

Magische krachten
Betaalde Apps, zogenaamde adblockers of een zoekmachine gebruiken die je zoekgedrag niet opslaat; allemaal maatregelen om die advertentie-stress te verminderen. Ik ken ze, maar de adverteerders ook.
Het lijkt wel of diezelfde adverteerders magische krachten bezitten, want zelfs als mijn dataverbinding hapert en ik de gegevens op een pagina die ik open niet gedownload krijg, dartelt de knappe vrouw uit de Nivea reclame gewoon door mijn scherm. Geen hapering te zien in haar loopje. Met haar tandpasta smile kijkt ze me aan. Zij wel. Ik lach niet met haar mee, want het filmpje wat ik probeerde te openen, komt niet verder dan een zwart scherm met ronddraaiende stipjes die aangeven dat er geprobeerd wordt iets te downloaden.

Dieptepunt
Het dieptepunt van al deze reclame-ellende vind ik de reclamefilmpjes die het voorprogramma vormen voor nieuwsvideo’s op pagina’s als Nu.nl.
Adverteerders, maar ook de nieuwspagina’s die het plaatsen, schamen zich werkelijk nergens voor. Een video met beelden van een schietpartij of een ernstig ongeval worden vooraf gegaan door de vrolijkste spotjes. Nieuwe automodellen, zonovergoten stranden, dansende mensen met zoete frisdrankjes in hun hand. Onder de slogan ‘Taste the feeling’ prijst Coca Cola haar drankenlijn aan. Nou, als er daarna en video volgt met beelden van mensen die met angst in hun ogen vluchten voor een in het rond schietende gek, dan laat ik die taste of that feeling graag aan mij voorbij gaan.

Zelfs als een nieuws-video wordt aangemerkt als schokkend, deinzen adverteerders er niet voor terug hun vrolijke reclameboodschappen daaraan te verbinden. Allemaal om bij ons een goed gevoel op te wekken. Zo misplaatst. Zo schaamteloos.

In de afgelopen week werd het lichaam van de vermiste Anna Faber gevonden. Er verschenen beelden in het nieuws van de afzettingen in het bos en de aanwezige forensisch onderzoekers. Voorafgaand de Lion King reclame; ‘Beleef het nu en vergeet het nooit meer….’
Pfff, nee, deze beelden vergeet ik inderdaad nooit meer…