Laatjes
Kun je honderden gedachten ordenen? Ze in laatjes doen en die alleen openen als je ze nodig hebt? Kun je vragen die (voorlopig) onbeantwoord blijven, laten verdwijnen? Ze massaal weg laten waaien uit je hoofd? En ze pas weer oproepen als dat handig is?
Terwijl mijn bezigheden (gedwongen) zijn beperkt, zit mijn hoofd vol. De wereld staat in bepaalde opzichten helemaal stil, maar de radartjes in mijn lichaam draaien overuren. Onrust. Ik voel het. Overal.
Onwerkelijk
Met mijn gezondheid is op dit moment niks mis. Gelukkig. Dat geeft een basis. Maar voor de rest is alles anders. Ik heb geen keuze. Dit is wat het is. En toch voel ik me daar niet fijn bij.
Wat komt er nog meer op ons af? Wanneer stopt het? Wat kan er wel? Welke kansen geeft dit mij? Hoe gaat het met mijn geliefden?’ Kan ik een ander helpen?
Vragen die in een sneltreinvaart door mijn hoofd gaan. Vragen waar ik een antwoord op kan vinden, maar ook vragen waar niemand een antwoord op kan geven.
Van plannen maken waar je naar uitkijkt naar plannen in duigen zien vallen. Van structuur naar chaos. Van zekerheid naar onzekerheid. En dat binnen paar weken en in sommige gevallen zelfs dagen. Onwerkelijk.
Uit balans
Het is wat het is. Dat weet de ene helft van mijn lichaam. Maar de andere helft kan het niet accepteren. Ik word verdrietig van het feit dat er mensen zijn die hier door hun gezondheid niet doorheen gaan komen. Ik word bang van het feit dat ik niet weet waar het eindigt. Ik word boos van achteloze reacties. En ik word gek van de vele slechtnieuwsberichten.
Ik word blij van hartverwarmende acties. Van nieuwe initiatieven. Van het feit dat ik weer even word teruggeworpen op wat echt belangrijk is.
Maar de balans…..die is zoek.
Als ik de natuur in trek om letterlijk de wind langs mijn gezicht te laten razen en de warmte van de voorjaarszon op mijn huid te voelen, zie ik één essentieel ding dat gewoon doorgaat. Iets dat zich niet laat nekken door onzekerheid en onrust; de natuur. Het staat volop in bloei. Bloemen, knoppen, de eerste blaadjes. Tekenen van groei en van de wil om er straks in het voorjaar en de zomer weer volop te zijn. Sterk en mooi. En dat is precies wat ik ook wil. Het wordt mijn nieuwe houvast. Doorzetten en sterke wortels kweken. Deze gedachte berg ik op in laatje één, zodat ik er gemakkelijk bij kan als ik in deze tijd weer eens zoekende ben.
Wat mooi geschreven Von. Ik denk dat de meeste mensen zich zo voelen. Je schreef al, het is wat het is, maar laat aub de rust weer snel terug komen.
Er is vast nog wel een laatje met positieve meldingen. Doe het open en zie daar. Het is makkelijk om het open te maken nu we toch, noodgedwongen, meer binnen zitten en “te doene dingen” doen waar we anders geen tijd voor hadden. Geluk ligt in een ander laatje
Ik ga op zoek Jan Piet :)!
Iedereen wordt gedwongen rust te nemen. Niet alleen ik of jij of zij …. neeee iedereen!
Ondanks mijn persoonlijke onrust van afgelopen dagen voel ik toch ook diep van binnen RUST!
Geen volle agenda
Niet naar het werk
Niet naar de sportschool
Niet naar de cursus
Nee…… maar
Wel lekker thuis gewerkt
Wel live streaming met mijn yogadeelnemers
Wel contact via fb, chat, mail, post, telefoon
Wel lekker de tuin in met bakkie koffie
Wel hardlopen
Wel hobby’s in huis
Wel samen met je partner
En nog zoveel meer!
Het is een bizarre tijd, maar ik ben er van overtuigd dat we er allemaal sterker uitkomen.
Moeder aarde krijgt de kans te genezen, je voelt het als je buiten bent. Vogels die fluiten, bladeren die ritselen, schonere lucht.
Wij die zover zijn vervreemd van de natuur, wij gaan het wonder rondom ons weer zien en voelen en ruiken. Ook wij gaan daardoor weer genezen.
Nog belangrijker is dat wij hierdoor ook weer goed voor onszelf en voor de aarde gaan zorgen.
Dus mensen voel je niet beperkt, maar gebruik deze tijd van rust om inzichten te krijgen, inspiratie op te doen, je creativiteit te ontplooien en vooral te genieten!
Liefs van Angélique
Dank je wel voor je mooie reactie Angélique ?