Jong geleerd…

Met een boos gezicht steek ik het gasfornuis aan. Ik voel de adrenaline nog door mijn lijf gieren. Achter me in de woonkamer hoor ik een vrolijk stemmetje liedjes zingen. Met haar is er al niks meer aan de hand. Met mij wel. Ik ben nog niet over mijn uitval heen van zojuist.
Het ging om iets kleins, maar een grens is een grens. En als ik dochterlief daarop terecht wijs, mag ze dat stom vinden, maar slaan is mij een brug te ver.
Dus werd ik boos. En maakten we het daarna ook weer goed.

Drempel
Op zich geen probleem, maar voor bij mij de boosheid helemaal gezakt is, zijn we eventjes verder.
Ik ben geen uren echt boos, maar ik kan nog wel heel lang nadenken over een voorval. Waarom maakte het me zo boos? Wat bedoelde iemand met een bepaalde opmerking? Was mijn reactie wel oké? Ik kan me daar nog heel lang rot over voelen.
Terwijl ik de asperges in de pan laat glijden en ik achter me dat vrolijke kinderstemmetje hoor, ben ik me daar nog eens heel bewust van.
Die drempel die er voor mij ligt om mijn bozige emoties aan de kant te zetten, ligt er voor haar blijkbaar niet.

Kort lontje
Later in de week zit ik een dagje niet zo lekker in mijn vel. Ik ben ontzettend moe, voel me energieloos en heb daarom niet zoveel zin om dingen te ondernemen. Mijn lontje is kort. En dat merk ik aan mijn uitlatingen. Ook richting mijn dochter reageer ik wat sneller geïrriteerd dan wanneer ik een dag heb waarop het lekker loopt. Mijn grenzen zijn sneller bereikt. Ik weet waardoor het komt, maar kan de energie niet vinden om het te veranderen.
De dag eindigt dan ook met een bed-ritueel die wat minder gezellig is dan ik eigenlijk zou willen.
Ik baal, want een dag afsluiten met irritatie is iets wat ik absoluut niet wil. Ik loop nog een keer naar mijn dochter om uit te leggen dat mama zich niet zo lekker voelt en daardoor wat sneller uit haar slof schiet dan normaal. Tenminste, dat was ik van plan.
Want voordat ik de kans krijg, slaat ze haar armen om me heen en zegt ze: “Mama, ik vind je zo lief”.
Iets met vergevingsgezindheid…ik kan nog heel wat van haar leren.

4 Responses to “Jong geleerd…”

  1. Prachtig geschreven weer Yvonne, bijzonder dat je ook van jouw kleintje kunt leren, je bent een super moeder.

  2. Mooi herkenbaar verhaal weer Yvon.
    Dankjewel.
    En nog gefeliciteerd met je dochter. X

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.